همه دست گل به آب ميدهند.اماانگار حكايت مافرق دارد…مادسته گل به خاك ميدهيم…

انگار آنان كه زلال ترازآبند،بايدخاك آلودبه ديدارربالعالمين بروند.مادسته گلي به خاك فكه داديم كه عطرش هنوز هم به مشام ميرسد…ازهمان روزي كه پركشيد،فهميدم كه ماموريت زميني اش تمام شده …اعتراف ميكنم كه امتحانش راخوب پس داد …خيلي خوب …نه ،ابراهيم براي فكه زياد بود!اوحالا مي بايد،به جاي آباد كردن فكه ،به داد دل مكه مانند مامي رسيد …

ازهمان شبي كه كه دست عنايتش رابرسرم كشيد،درمكه دلم ؛مسجدالحرامي ساخته ام كه سجد بر هر كسي غير از حضرت پروردگار در ان حرام است .

واين است مجزه ي آن دسته گلي كه در فكه فدا شد ، تا مكه دل ها را آباد كنند ..